Handwerkbeurs

Afgelopen vrijdag was het dan zover, we gingen gezellig met z'n drietjes (Handig Zusje, Handig Schoonzusje en ik) richting Zwolle. En ohh, wat was het druk, dus begonnen we eerst maar eens met een bakje koffie met iets lekkers erbij. Daarna de hal in en proberen een blik te werpen in een stand. Dat viel echt niet overal mee, soms moest je gewoon even geduldig op je beurt wachten. Maar dat neemt niet weg dat we toch het één en ander hebben gekocht, ik zal mijn buit laten zien:

Een inspirerend lapje, leuke lapjes voor een toekomstig project, een paar lapjes voor mijn Dear Jane (ja, daar doe ik zo héél af en toe ook nog iets aan!). Leuke bedeltjes om aan een quiltje te hangen. En ik zag Gerda bezig met de hexagonnetjes, dacht aan mijn mand met allemaal rest-stukjes en hopla een nieuw project was geboren. Daar heb ik vanmiddag al heerlijk mee zitten prutsen.

Om vijf uur moesten we echt naar buiten gejaagd worden, toen was het nl. pas rustig en kon je overal goed rondkijken. Moe maar voldaan zijn we huiswaarts gereden, een hoofd vol ideeën en een tas vol ingrediënten voor al die ideeën, wat wil een mens nog meer? Het tijd-winkeltje vonden we op deze beurs ook niet, dus zullen we zelf tijd moeten maken! En daar ben ik aardig handig in geworden, moet ik zeggen ;o)))

Bij thuiskomst werd ik verrast met een mailtje van Margreet (Home Sweet Home) dat ik een Beautiful Blogger Award kreeg van haar, dus toen kon mijn dag helemaal niet meer stuk. Eigenlijk moet ik nu 7 (eigen-)aardigheden over mijzelf noemen, maar dat laat ik graag aan anderen over en ik geef deze Award dan ook graag door aan al mijn lezers want ik vind dat die hem verdienen!

De Tassssss

Ik ga er bijna van grommen, je ziet hier een a.s. buiten- en een binnenkant van een quilttas. Héél erg handig als-ie af is, alles kan erin, erop en eraan. Maar ik heb wel met mezelf afgesproken dat ik nóóit van mijn leven meer zo'n tas ga maken, het is zeg maar niet echt mijn ding. En dat is netjes uitgedrukt. Zelfs de batterijen van mijn fototoestel begaven het, anders had ik nog wat leuke logcabinzakjes kunnen laten zien maar dat komt dan de volgende keer, dan is de tas hopelijk helemaal af!



Gelukkig hebben we vanavond Dear-Jane-Bee, kan er eindelijk weer een blokje aan mijn verzameling toegevoegd worden, ik heb nu ongeveer 50 blokjes!

De draad weer oppakken

Een week die zo mooi leek te beginnen met mijn vrolijke Valentijns-top eindigde heel droevig voor ons. Een jongere broer, Paul,(52) van DH overleed plotseling na een hartoperatie. Dat was natuurlijk heel erg schrikken voor ons allemaal, het meest nog wel voor mijn schoonmoeder. Ik denk dat het niet uitmaakt hoe jong of oud je bent, maar een kind moeten begraven is vreselijk zwaar. Paul was broeder en afgelopen vrijdag is hij in Nijmegen op het Kloosterkerkhof begraven. Ondanks alle verdriet was het toch ook een mooie dag en nu zullen we allemaal op onze eigen manier de draad weer op moeten pakken. Gelukkig heb ik mijn eigen "draadjes" en ik denk dat veel lezers het met mij eens zullen zijn dat deze draadjes veel troost kunnen geven!

Will you be my Valentine?

Er moet nog gesandwiched en gequilt worden, maar ............... hij mocht even "proefhangen" en ik denk dat ik 'm mooi even laat hangen zo. Het is tenslotte de hele dag Valentijnsdag!

Het is half acht. Zachtjes gaat mijn slaapkamerdeur open en er verschijnt een heerlijk ontbijtje om de hoek: beschuitjes, kopje thee, glaasje sap, een lekker gekookt eitje erbij. Mijn dag begint goed! Beneden hoor ik het geluid van de stofzuiger, mijn hulp-voor-iedere-dag is al druk bezig. Ik smul op mijn gemak van het ontbijtje, en besluit dan onder de douche te springen. Verkwikt en verkwiekt begin ik aan de dag. Wat zal ik vandaag eens gaan doen? Onder het genot van een kopje koffie bedenk ik, dat ik wel eens kan gaan quilten. Mijn DH rijdt mij naar de quiltwinkel en laat mij daar voor een paar uurtjes achter, met behoud van zijn creditkaart. Ik zoek veel leuke dingen uit, het is moeilijk kiezen! Blij en tevreden stap ik weer bij hem in de auto en we rijden naar ons schone en opgeruimde huis. DH gaat rustig zijn krantje zitten lezen en ik maak een beginnetje met een nieuwe UFO.

Maar dan, au, wie stoot mij daar zo hard aan? Huh, wakker worden, wie roept dat? Waar ben ik? En dan dringt de werkelijkheid tot mij door, het is kwart over zes, de wekker gaat en ik word geacht wakker te worden, boterhammen te gaan smeren, de hond uitlaten, beestjes voeren, "kun je nog even een overhemd strijken-waar zijn mijn sokken" en mijn huis schoon en opgeruimd te houden. Wég droom......

Maar gelukkig was ik al in het bezit van een paar lapjes, dus een klein stukje droom werd toch werkelijkheid. Ik kon lekker even zitten quilten.

Eén van de eerste woordjes van DD was "rose" en nu heeft ze het voorjaar in de bol dus kroop ik even achter de naaimachine om wat vrolijke kussentjes voor haar te maken:

Dan was er nog een jarig koffiedrinkertje. En die wil niet alleen cadeautjes uit de winkel. Toevallig (?) wist ik dat ze mijn speldenkussen leuk vond, dus het was niet moeilijk om te bedenken wat ik ging maken.

En vandaag? Ga ik weer proberen om mijn droom werkelijkheid te maken!

De week door

De sneeuw vliegt ons af en toe nog steeds om de oren en ook de week vliegt voorbij. Wat heb ik nu eigenlijk gedaan afgelopen week? Allereerst de mooie doos eens goed op de foto gezet, vorige week was er maar een glimp van te zien maar nu komt-ie in volle glorie:

Zoals gezegd, kreeg ik de doos ter gelegenheid van mijn 50e verjaardag van Handig Zusje en hij heeft nog steeds een ereplaatsje in de kamer! En zoals ik ook al eerder vertelde, heb ik ook nog een Handig Schoonzusje (daar heb ik er trouwens wel vier van!), en die maakte zaterdag dit mooie bloemstuk voor mij:

Verder ben ik héél erg aan het opruimen geslagen op mijn hobbykamer, want daar was het een slagveld-van-jewelste. Nu hoef ik niet meer door een berg lapjes en patroondeeltjes te woelen om een bepaald ufo-tje te zoeken, nee, alles zit keurig in een doosje of mandje ;o)))

De hartenquilt heeft er een randje bijgekregen, ik kan nu beginnen met de kleine hartjes op de rand.

En toen ik aan het fotograferen was, kwam ik ook deze schoentjes tegen. Het zijn mijn eerste schoentjes maar omdat ik de laatste van 6 kinderen ben, zullen het misschien ook de eerste schoentjes van mijn broer geweest zijn?

En nu zal een opmerkelijke lezer zich afvragen hoe het zit met mijn tas en de ritsen: die zitten nog veilig in een ander tasje, maar wees gerust, ook daar komt een vervolg op!